-
1 porzu|cić
pf — porzu|cać1 impf vt 1. (zostawić) to abandon [dziecko, żonę]; to leave [kraj, żonę, dom]- porzucone niemowlę an abandoned baby- kto kogo porzucił, on ją czy ona jego? did he leave her or did she leave him?2. (zaniechać) to give up [pracę, szkołę, plan, zamiar, nadzieję]- porzuć pióro przen. to give up writingThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > porzu|cić
См. также в других словарях:
cmentarzysko — n II, N. cmentarzyskokiem; lm D. cmentarzyskoysk «prehistoryczny cmentarz obejmujący większe skupienie grobów» Cmentarzysko z grobami popielnicowymi. przen. «miejsce będące zbiorowiskiem starych, zniszczonych, porzuconych przedmiotów, obiektów… … Słownik języka polskiego
porzucić — dk VIa, porzucićcę, porzucićcisz, porzucićrzuć, porzucićcił, porzucićcony porzucać ndk I, porzucićam, porzucićasz, porzucićają, porzucićał, porzucićany 1. «opuścić, zostawić kogoś, coś; rozstać się z kimś, czymś; odstąpić» Porzucić kraj, ojczyznę … Słownik języka polskiego
